Аз шодӣ ба Худованд фарёд занед, эй тамоми рӯи замин. ~ Забур 100:1

Эзро 3:11

Бо ҳамду сано ва шукрона онҳо ба Худованд месароянд:

«Ӯ хуб аст;
   муҳаббати ӯ ба Исроил то абад пойдор аст».

Ва тамоми мардум Худовандро ҳамду сано хонданд, зеро ки таҳкурсии хонаи Худованд гузошта шуда буд.  

​

Забур 7:17

Худовандро барои адолаташ шукр хоҳам гуфт;
   Номи Худованди Таолоро ҳамду сано хоҳам гуфт.

​

Забур 9:1

Туро, эй Худованд, бо тамоми дили худ шукр мегӯям;
   Хамаи аъмоли ачоиби туро накл мекунам.

​

Забур 35:18

Ман ба шумо дар калисои бузург шукр хоҳам гуфт;
   дар байни мардум туро таъриф хохам кард.

​

Забур 69:30

Номи Худоро дар суруд ситоиш мекунам
   ва Ӯро бо шукргузорӣ ҷалол диҳед.

​

Забур 95:1-3

Биёед, барои Худованд суруд хонем;
   биёед бо овози баланд ба Санги наҷоти худ фарёд занем.

Биёед бо шукрона пеши ӯ биёем
   ва бо мусикй ва суруд уро ситоиш кунед.

Зеро ки Худованд Худои бузург аст,
   Подшоҳи бузург аз ҳама худоён.

​

Забур 100:4–5

Бо шукрона аз дарвозаи ӯ дароед
   ва судҳои ӯро бо ситоиш;
   ба вай шукр гӯед ва номи ӯро ситоиш кунед.
Зеро ки Худованд некӯст ва муҳаббати Ӯ то абад поянда аст;
   садоқати ӯ дар тамоми наслҳо идома дорад.

​

Забур 106:1

Худовандро ҳамду сано.

Ба Худованд шукр гӯед, зеро ки Ӯ некӯст;
   мухаббаташ абадй мемонад.

​

Забур 107:21-22

Бигзор онҳо ба Худованд барои муҳаббати бепоёнаш шукр гӯянд
   ва корнамоихои ачоиби у барои инсоният.
Бигзор онҳо қурбонии шукргузорӣ кунанд
   ва аз эчодиёти у бо сурудхои шодмонй накл мекунанд.

​

Забур 118:1

Ба Худованд шукр гӯед, зеро ки Ӯ некӯст;
   мухаббаташ абадй мемонад.

​

Забур 147:7

Худовандро бо ҳамду сано хонед;
   бо арфа ба Худои мо мусиқӣ созед.

​

Дониёл 2:23

Туро шукр ва ҳамду сано мегӯям, эй Худои аҷдодони ман:
   Ту ба ман ҳикмату қудрат додаӣ,
он чиро, ки аз ту хостем, ба ман маълум кардӣ,
   орзуи шоҳро ба мо маълум кардӣ.

​

​

Эфсӯсиён 5:18-20

Аз май масти нашавед, ки боиси фаҳшо мегардад. Ба ҷои ин, аз Рӯҳ пур шавед ва ба якдигар бо таронаҳо, мадҳияҳо ва сурудҳои Рӯҳ сухан гӯед. Аз дили худ ба Худованд суруд хонед ва наво бихонед ва ҳамеша ба Худои Падар барои ҳама чиз ба исми Худованди мо Исои Масеҳ шукр гӯед.

​

Филиппиён 4:6-7

Дар бораи ҳеҷ чиз ғам нахӯред, балки дар ҳар вазъият бо дуо ва илтиҷо бо шукрона хоҳишҳои худро ба Худо баён кунед. Ва осоиштагии Худо, ки аз ҳар хирад болотар аст, дилҳо ва фикрҳои шуморо дар Исои Масеҳ нигоҳ медорад.

​

Қӯлассиён 2:6-7

Пас, чунон ки шумо Исои Масеҳро ҳамчун Худованд қабул кардаед, ҳаёти худро дар Ӯ давом диҳед, дар Ӯ реша давонда, мустаҳкам шудаед, чунон ки таълим додаед, дар имон қавӣ гаштед ва аз шукргузорӣ пур кунед.

​

Қӯлассиён 3:15-17

Бигзор осоиштагии Масеҳ дар дилҳои шумо ҳукмрон бошад, зеро шумо ҳамчун аъзои як бадан ба сулҳ даъват шудаед. Ва шукр кунед. Бигзор паёми Масеҳ дар миёни шумо фаровон сокин бошад, вақте ки шумо ба воситаи таронаҳо, мадҳияҳо ва сурудҳо аз Рӯҳ якдигарро бо тамоми ҳикмат таълим медиҳед ва насиҳат медиҳед ва дар дилҳои худ ба Худоро сурудед. Ва ҳар он чи мекунед, хоҳ дар сухан ва хоҳ дар амал, ҳамаашро ба исми Исои Худованд ба ҷо оваред ва ба воситаи Ӯ Худои Падарро шукр гӯед.

​

Қӯлассиён 4:2

Худро ба намоз гузоред ва бедор бошед ва шукргузор бошед.

​

1 Таслӯникиён 5:16-18

Ҳамеша шод бошед, пайваста дуо гӯед, дар ҳама ҳолат шукр гӯед; зеро ин аст иродаи Худо дар бораи шумо дар Исои Масеҳ.

​

Ибриён 12:28-29

Пас, азбаски мо мулкеро ба даст оварда истодаем, ки онро такон намедиҳад, биёед шукрона кунем ва Худоро ба таври писандида бо эҳтиром ва тарс ибодат кунем, зеро «Худо оташи фурӯбаранда» аст.

​

Ибриён 13:15-16

Пас, ба воситаи Исо, биёед ҳамеша ба Худо қурбонии ҳамду сано - самари лабҳоеро, ки исми Ӯро ошкоро эътироф мекунанд, пешкаш кунем. Ва некӣ кардан ва ба дигарон шарик шуданро фаромӯш накунед, зеро аз ин гуна қурбониҳо Худо хушнуд аст.